günlerden bir pazar

Bugün kızımla biraz yürüyüş yapmak istedik ve en yakın olan parkta soluğu aldık. Hava çok güzeldi, güneş ara sıra buluta giriyordu ama çıkınca yakıcıydı.

 Manzaramız yat limanı...

Bankta otururken yanımıza bir teyze geldi, "oturabilirmiyim" dedi, "buyrun" dedik. Konuşmaya başladı "çook yukarılardan geldik, Antalya'ya yerleştik" dedi Yukarı neresi dediğimde "Trabzon" dedi. "Hani karadeniz var, orada Trabzon var, biliyor musun" diye de sordu. Kocası yeni ölmüş, burada çocukları varmış.  Biz parka gittiğimizde teyze yerlerde birşeyler arıyordu. Meğer dün yine bu parkaymış ve takma dişindeki azı dişini düşürmüş, onu arıyormuş. Sonra birden ağzından takma dişini çıkarıverdi, içim fena oldu. Sağ elinde de üç tane taş tutuyor. Taşların birini proteze yerleştirmeye çalışıyor ve düşen dişini bulduğunu iddia ediyordu. Teyze laz fıkrası gibiydi :)) "Öyle olmaz teyze çocuklarınız sizi diş doktoruna götürsün" dedim. Ordan burdan konuştu neyse yanından kalkıp vedalaştık. Gözleri renkli, yüz hatları çok güzeldi, çocukluğu ve gençliği ne güzeldi kim

bilir. Yaşlılık ne kadar zor diye düşünmeden edemedim.

Teyzeyle otururken bir kediciği ellerimizle besledik, onunla da karşılıklı oturduk. Kedinin rengi yangından çıkmış gibiydi. Her yeri ayrı renkti, sevimliydi.

Parkın içindeki  fıskıyeli havuz başında  başka bir teyze harıl harıl örgü örüyor, yanındaki bayanda dolaşan başka yumağı açmaya çalışıyor. İçimden "Amaan teyze etrafındaki güzellikleri gör, örgünü evde ör" dedim.

Menekşelerin  hepsi çok güzeldi...

Böyle bir pazardı işte...