Güllaç....

Eyvahh! Oğluş mutfağı sevmediğimi yüzüme vurdu. Teyzelerini öve öve bitiremedi. Büyük ablam hamur işlerinde birincidir. İkinci ablam daha kahvaltı sofrasındayken neler pişirsem diye düşünenlerden ve çayının son yudumlarını alırken diğer taraftan tencereyi ocağa koymuştur. O mutfağı çok sever çok iştahlı yapar. Gün içinde yenilecek ne varsa yapmaya çok hızlıdır :)  Ben tembel ise hemen yemek olayına girmem, gün içinde acıkmama yakın o an canım ne isterse onu pişiririm. Her zaman vurguladığım gibi yaşamak için yiyenlerdenim ama yine de yemeklerimin lezzetli olmasını ve hazırlarken her şeyin düzenli  göze ve mideye hitap etmesini isterim. Yemeklerimi yiyenler beğenir ama benim oğluşu memnun edemiyorum bir türlü :(  Onun sevdiği şeyler farklı olunca zorlanıyorum. Oğluş bir kaç gündür güllaç sayıklıyordu. Hazır al uğraşmayalım dedim ama ''ne tembelsin yaa'' dedi  üzerinde nar taneleri var diye yemek istemiyor. Hadi bugün onu yapayım dedim. Tarifi  poşetlerin üzerinde yazıldığı gibi ama ben paketin yarısını yaptığım için tarifte yarıya indi. Test eden oğluşu yine memnun edemedim. Şekeri az cevizi çok deyip durdu aslında bana göre iyiydi ama o çok şekerli seviyor. Bir daha dünyaya gelirsem erkek olarak gelmek isterim. Temizliği ve yemek yapmasını seven bir bayanla  yaşamak isterim. Ama bu huyum da değişmeden gelirsem de kesin evde kalırım :)) çok seçiciyim ya...

Tatlı günler :)